Βρογχοσκοπική Απομείωση Πνευμονικού Όγκου στην ΧΑΠ με Ελάσματα & Βαλβίδες
Στις μελέτες που έχουν γίνει στην Ελλάδα το ποσοστό των ασθενών που υποφέρουν απο Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια – ΧΑΠ (εμφύσημα, χρόνια βρογχίτιδα και άλλες παθήσεις) είναι 10,6% του συνολικού πληθυσμού. Δηλαδή περίπου 1,1 εκατομμύρια συμπολίτες μας υποφέρουν από παθήσεις σχετιζόμενες άμεσα με το κάπνισμα, γεγονός καθόλου παράξενο καθώς οι Έλληνες είναι ως γνωστόν θλιβερά στις πρώτες θέσεις στην κατανάλωση καπνιστικών προϊόντων.
Η ΧΑΠ είναι λοιπόν η ομπρέλα που από κάτω της κρύβονται ασθένειες που είναι χρόνιες και τελικά καθίστανται καθηλωτικές και παραλυτικές για τον ασθενή. Εκτός του καπνίσματος άλλες χρόνιες εκθέσεις όπως οι επαγγελματικές (η μακροχρόνια χρήση χημικών) αλλά και οι χρονίζουσες λοιμώξεις του πνεύμονα μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα όπως βήχας, φλέμα, δύσπνοια που είναι τα πρώιμα σημεία της νόσου.
Το εμφύσημα είναι μια πάθηση που συμπεριλαμβάνεται κάτω από την ομπρέλα της ΧΑΠ κατά την οποία, καταστρέφονται οι μικροσκοπικοί ασκοί του αέρα (κυψελίδες) ενώ μειώνεται η ικανότητα του πνεύμονα να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει ανταλλάσσοντας καθε φορά αέρα με το περιβάλλον, μια λειτουργία που είναι πρωταρχική. Έτσι ο πνεύμονας υπερφουσκώνει (υπερδιατείνεται) χωρίς να μπορεί να βγάζει εύκολα τον αέρα έξω. Κατά την υπερδιάταση αυτή ο πνεύμονα καταλαμβάνει πολύ χώρο στο στήθος. Με αυτό τον τρόπο πιέζει άλλα όργανα όπως το διάφραγμα κάνοντας δύσκολη την αναπνοή (δύσπνοια) και νιώθοντας έντονα την έλλειψη αέρα κατά την άσκηση (λαχάνιασμα όταν ανεβαίνουμε σκάλες).
Μέχρι σήμερα θεραπευτικές επιλογές στα τελικά στάδια ήταν μόνο συντηρητικές με εισπνεόμενα φάρμακα και αποκατάσταση (προγράμματα εκγύμνασης αναπνευστικών και σκελετικών μυών) ενώ τελευταία επιλογή ήταν η μεταμόσχευση δυστυχώς μόνο σε εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού.
Πλέον όπως και στο εξωτερικό έτσι και στην Ελλάδα υπάρχουν προγράμματα που δίνουν καινούριες θεραπευτικές επιλογές με ενδοσκοπικές μεθόδους που είναι ελάχιστα επεμβατικές μέσω βρογχοσκοπίου. Οι μέθοδοι αυτές είναι οι ενδοβρογχικές βαλβίδες και τα ελάσματα και γίνονται σε πολύ προσεκτικά επιλεγμένους ασθενείς .
Για να εξηγήσουμε πως δουλεύουν πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κάθε πνεύμονας αποτελείτε από διάφορα μέρη που είναι μερικώς αυτόνομα η ολοκληρωτικά αυτόνομα με την έννοια ότι στην πρώτη περίπτωση λαμβάνουν αέρα από το εξωτερικό περιβάλλον και από τα τριγύρω άλλα τμήματα, ενώ στην δεύτερη τα τμήματα είναι εντελώς αυτόνομα και φουσκώνουν μόνο από τον αέρα του περιβάλλοντος. Σε αυτούς τους λοβούς εμφυτεύουμε βαλβίδες οι οποίες είναι μίας κατεύθυνσης δηλαδή αφήνουν τον αέρα να βγει χωρίς να μπαίνει. Έτσι το κατεστραμμένο αυτό πνευμονικό τμήμα ξεφουσκώνει αφήνοντας τα υγιή τμήματα να φουσκώσουν περισσότερο.
Οι ασθενείς για αυτές τις μεθόδους είναι πολύ καλά επιλεγμένοι με πολλά κριτήρια (φουσκωμένος πνεύμονας, εστιακά δηλαδή σε ορισμένα πνευμονικά τμήματα και όχι παντού, χωρίς να φουσκώνουν από παράπλευρα πνευμονικά τμήματα) ώστε οι βαλβίδες να δουλέψουν. Οι εξετάσεις που πρέπει να γίνουν προ της επέμβασης είναι η αξονική θώρακα, σπινθηρογράφημα αερισμού αιμάτωσης, πνευμονικές λειτουργικές δοκιμασίες.
Οι καινούριες αυτές τεχνικές δεν υπόσχονται να θεραπεύσουν την πάθηση αλλά να δώσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής και να βελτιώσουν την αναπνευστική λειτουργία σε ασθενείς με τελική βαριά νόσο. Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι αυξάνεται και το προσδόκιμο επιβίωσης σε αυτούς τους ασθενείς. Οι τεχνικές αυτές έχουν ελάχιστες επιπλοκές μια από τις σοβαρότερες είναι ο πνευμοθώρακας με τις μελέτες να δείχνουν ότι αυτοπεριορίζεται με σωστή αντιμετώπιση.
Μπορείτε να απευθυνθείτε στους ιατρούς μας για μια διεξοδική συζήτηση για το πρόβλημα σας με όλους τους τρόπους επικοινωνίας.