Ποιες είναι οι διάμεσες πνευμονοπάθειες;

Υπάρχουν περισσότερες από 300 διαφορετικές ασθένειες οι οποίες ταξινομούνται ως διάμεσες πνευμονοπάθειες. Οι περισσότερες είναι πολύ σπάνιες, ωστόσο οι συνηθέστερες διάμεσες πνευμονοπάθειες περιλαμβάνουν:

  • Σαρκοείδωση
  • Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση
  • Εξωγενής αλλεργική κυψελιδίτιδα (επίσης γνωστή ως πνευμονίτιδα εξ υπερευαισθησίας)
  • Διάμεση πνευμονοπάθεια σχετιζόμενη με νόσο ρευματολογική
  • Διάμεση πνευμονοπάθεια που προκαλείται από συγκεκριμένα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία άλλων ασθενειών

Πού οφείλονται οι διάμεσες πνευμονοπάθειες;

Κάποιες διάμεσες πνευμονοπάθειες, ιδιαίτερα η σαρκοείδωση, επηρεάζουν τις και άλλα όργανα του σώματος. Ειδικοί κατατάσσουν τις διάμεσες πνευμονοπάθειες σε δύο ομάδες: νόσοι με γνωστή αιτία και νόσοι με άγνωστη αιτία και προέλευση.

Πώς τίθεται η διάγνωση;

Η βασική διερεύνηση περιλαμβάνει την απεικόνιση των πνευμόνων με αξονική τομογραφία. Οι υψηλής ανάλυσης αξονικές τομογραφίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στον καθορισμό του συγκεκριμένου τύπου διάμεσης πνευμονοπάθειας, εξετάζοντας τον τύπο και την εξάπλωση της νόσου στην απεικόνιση.

Σε προχωρημένη πνευμονική ίνωση, οι πνεύμονες ενδέχεται να έχουν κυψελοειδή εμφάνιση λόγω της εκτεταμένης καταστροφής κυψελίδων και της ανάπτυξης μικρών κυστικών χώρων εντός του πνεύμονα, που μοιάζουν με μελικυρήθρα.

Οι εξετάσεις πνευμονικής λειτουργίας και τα επίπεδα οξυγόνου στο αίμα είναι πολύ σημαντικά για τη διάγνωση και παρακολούθηση της προόδου της διάμεσης πνευμονοπάθειας.

Βιοψίες συνήθως δεν διενεργούνται και η διάγνωση τίθεται  με ακτινολογικά κριτήρια, συνήθως με ασφάλεια. Όπου κρίνεται απαραίτητο διενεργείται διαβρογχική ή κρυοβιοψία μέσω βρογχοσκοπίου όπου λαμβάνονται και εξετάζονται δείγματα πνευμονικού ιστού.

Ποια είναι η θεραπεία;

Η θεραπεία της διάμεσης πνευμονοπάθειας περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη (π.χ. στεροειδή), ανοσοκατασταλτικά και φάρμακα αντιινωτικά. Μετέπειτα στην πορεία της νόσου, ενδέχεται να απαιτηθούν προγράμματα αποκατάστασης οξυγόνου και πνευμονικής λειτουργίας.

Παρά τη θεραπεία, κάποιες μορφές διάμεσης πνευμονοπάθειας επιδεινώνονται προοδευτικά και ενδέχεται να απαιτείται μεταμόσχευση πνεύμονα.

Ποια είναι η πρόγνωση;

Οι χρόνοι επιβίωσης για διάφορες διάμεσης πνευμονοπάθειες  ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό. Έρευνα έχει δείξει ότι η επιβίωση 5 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση, είναι 20% σε ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση ενώ αυξάνει κατά πολύ, περίπου στο 80-100%, σε ασθενείς με άλλες μορφές πνευμονίτιδας όπως εξ υπερευαισθησίας ή με σαρκοείδωση.